Verb conjugation is a method of changing verbs from their infinitive forms. The changes, usually done through endings and auxiliary words, express grammatical categories related to the action or state being described, such as person, number, tense, aspect and mode. Verbs are divided into a number of classes according to their form of conjugation and may be assigned model patterns to help to create the correct forms.
There are simple verb forms (e.g. ich mache, ich machte) and compound verb forms that use an auxiliary verb (e.g. ich habe gemacht, ich werde machen).
There are 6 tenses in German in total. Two of them are simple: the present simple (Präsens) and the past simple (Präteritum). The other four tenses are compound, i.e. they combine an auxiliary verb and the infinitive or the past participle form of the main verb carrying the meaning. The compound tenses include the future simple (Futur I), the present perfect (Perfekt), the past perfect (Plusquamperfekt) and the future perfect (Futur II).
... ...
More information
Present simple – Präsens
ich
staple; stapele
du
stapelst
er/sie/es
stapelt
wir
stapeln
ihr
stapelt
sie/Sie
stapeln
Past simple – Präteritum
ich
stapelte
du
stapeltest
er/sie/es
stapelte
wir
stapelten
ihr
stapeltet
sie/Sie
stapelten
Present perfect – Perfekt
ich
habe gestapelt
du
hast gestapelt
er/sie/es
hat gestapelt
wir
haben gestapelt
ihr
habt gestapelt
sie/Sie
haben gestapelt
Past perfect – Plusquamperfekt
ich
hatte gestapelt
du
hattest gestapelt
er/sie/es
hatte gestapelt
wir
hatten gestapelt
ihr
hattet gestapelt
sie/Sie
hatten gestapelt
Future simple – Futur I
ich
werde stapeln
du
wirst stapeln
er/sie/es
wird stapeln
wir
werden stapeln
ihr
werdet stapeln
sie/Sie
werden stapeln
Future perfect – Futur II
ich
werde gestapelt haben
du
wirst gestapelt haben
er/sie/es
wird gestapelt haben
wir
werden gestapelt haben
ihr
werdet gestapelt haben
sie/Sie
werden gestapelt haben
Subjunctive of verb of the regular verb [stapeln]
The subjunctive (from the late Latin modus coniunctivus, translated as a form of sentence structure, derived from the Latin verb coniungere – to join).
The subjunctive is a special verb form that usually expresses that the action is conditional or hypothetical.
It expresses possible, probable, hypothetical, desired, dreaded or necessary actions (thus indicating the speaker’s attitude toward the action). It is a form used to express something imagined that may never happen. In particular, it marks the utterance as subjective, doubtful or uncertain.
In German, there is the subjunctive I and the subjunctive II.
The subjunctive I includes the present subjunctive (e.g. er sei, er habe), the future subjunctive and the perfect subjunctive.
The subjunctive I usually expresses someone else’s opinion, often unlikely from the speaker’s point of view (present indicative: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – He says that no one is at home. X present subjunctive: Er sagt, dass niemand zu Hause sei. – He says that (supposedly) no one is at home.).
The subjunctive II includes the past subjunctive (er wäre, er hätte) and the past perfect subjunctive.
... ...
More information
Subjunctive I: Present – Konjunktiv I
ich
staple; stapele
du
stapelst
er/sie/es
staple; stapele
wir
stapeln
ihr
stapelt
sie/Sie
stapeln
Subjunctive I: Present perfect – Konjunktiv I
ich
habe gestapelt
du
habest gestapelt
er/sie/es
habe gestapelt
wir
haben gestapelt
ihr
habet gestapelt
sie/Sie
haben gestapelt
Subjunctive I: Future simple – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde stapeln
du
werdest stapeln
er/sie/es
werde stapeln
wir
werden stapeln
ihr
werdet stapeln
sie/Sie
werden stapeln
Subjunctive I: Future perfect - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde gestapelt haben
du
werdest gestapelt haben
er/sie/es
werde gestapelt haben
wir
werden gestapelt haben
ihr
werdet gestapelt haben
sie/Sie
werden gestapelt haben
Subjunctive II: Past simple – Konjunktiv II: Präteritum
ich
stapelte
du
stapeltest
er/sie/es
stapelte
wir
stapelten
ihr
stapeltet
sie/Sie
stapelten
Subjunctive II: Past perfect – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte gestapelt
du
hättest gestapelt
er/sie/es
hätte gestapelt
wir
hätten gestapelt
ihr
hättet gestapelt
sie/Sie
hätten gestapelt
Subjunctive II: Future simple – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde stapeln
du
würdest stapeln
er/sie/es
würde stapeln
wir
würden stapeln
ihr
würdet stapeln
sie/Sie
würden stapeln
Subjunctive II: Future perfect – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde gestapelt haben
du
würdest gestapelt haben
er/sie/es
würde gestapelt haben
wir
würden gestapelt haben
ihr
würdet gestapelt haben
sie/Sie
würden gestapelt haben
Imperativ verb ofof the regular verb [stapeln]
The imperative (from the Latin imperativus) is a verb form that expresses a command, request or prohibition. In many cases, the use of the imperative can come across as rude and impolite. Therefore, a command is often expressed in a more polite way, using other grammatical means.
... ...
More information
Imperative – Imperativ
du
staple; stapele
ihr
stapelt
Participle forms of verb of the regular verb [stapeln]
The participle form (from the Latin participare – ‘to take part’) is an indefinite form of a verb that can also be used in a number of ways:
to form compound verb tenses;
to form the passive voice;
as an adjective;
as an alternative to subordinate clauses (sentence condensers);
and others.
Participles can also be used as adjectives (participial adjectives), e.g. gekauft – gekauft(-e), verpasst – verpasst(-e), vergangen – vergangen(-e), as well as nouns (verbal nouns), e.g. griff – der Griff.