Verb conjugation is a method of changing verbs from their infinitive forms. The changes, usually done through endings and auxiliary words, express grammatical categories related to the action or state being described, such as person, number, tense, aspect and mode. Verbs are divided into a number of classes according to their form of conjugation and may be assigned model patterns to help to create the correct forms.
There are simple verb forms (e.g. ich mache, ich machte) and compound verb forms that use an auxiliary verb (e.g. ich habe gemacht, ich werde machen).
There are 6 tenses in German in total. Two of them are simple: the present simple (Präsens) and the past simple (Präteritum). The other four tenses are compound, i.e. they combine an auxiliary verb and the infinitive or the past participle form of the main verb carrying the meaning. The compound tenses include the future simple (Futur I), the present perfect (Perfekt), the past perfect (Plusquamperfekt) and the future perfect (Futur II).
... ...
More information
Present simple – Präsens
ich
fange an
du
fängst an
er/sie/es
fängt an
wir
fangen an
ihr
fangt an
sie/Sie
fangen an
Past simple – Präteritum
ich
fing an
du
fingst an
er/sie/es
fing an
wir
fingen an
ihr
fingt an
sie/Sie
fingen an
Present perfect – Perfekt
ich
habe angefangen
du
hast angefangen
er/sie/es
hat angefangen
wir
haben angefangen
ihr
habt angefangen
sie/Sie
haben angefangen
Past perfect – Plusquamperfekt
ich
hatte angefangen
du
hattest angefangen
er/sie/es
hatte angefangen
wir
hatten angefangen
ihr
hattet angefangen
sie/Sie
hatten angefangen
Future simple – Futur I
ich
werde anfangen
du
wirst anfangen
er/sie/es
wird anfangen
wir
werden anfangen
ihr
werdet anfangen
sie/Sie
werden anfangen
Future perfect – Futur II
ich
werde angefangen haben
du
wirst angefangen haben
er/sie/es
wird angefangen haben
wir
werden angefangen haben
ihr
werdet angefangen haben
sie/Sie
werden angefangen haben
Subjunctive of verb of the regular verb [anfangen]
The subjunctive (from the late Latin modus coniunctivus, translated as a form of sentence structure, derived from the Latin verb coniungere – to join).
The subjunctive is a special verb form that usually expresses that the action is conditional or hypothetical.
It expresses possible, probable, hypothetical, desired, dreaded or necessary actions (thus indicating the speaker’s attitude toward the action). It is a form used to express something imagined that may never happen. In particular, it marks the utterance as subjective, doubtful or uncertain.
In German, there is the subjunctive I and the subjunctive II.
The subjunctive I includes the present subjunctive (e.g. er sei, er habe), the future subjunctive and the perfect subjunctive.
The subjunctive I usually expresses someone else’s opinion, often unlikely from the speaker’s point of view (present indicative: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – He says that no one is at home. X present subjunctive: Er sagt, dass niemand zu Hause sei. – He says that (supposedly) no one is at home.).
The subjunctive II includes the past subjunctive (er wäre, er hätte) and the past perfect subjunctive.
... ...
More information
Subjunctive I: Present – Konjunktiv I
ich
fange an
du
fangest an
er/sie/es
fange an
wir
fangen an
ihr
fanget an
sie/Sie
fangen an
Subjunctive I: Present perfect – Konjunktiv I
ich
habe angefangen
du
habest angefangen
er/sie/es
habe angefangen
wir
haben angefangen
ihr
habet angefangen
sie/Sie
haben angefangen
Subjunctive I: Future simple – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde anfangen
du
werdest anfangen
er/sie/es
werde anfangen
wir
werden anfangen
ihr
werdet anfangen
sie/Sie
werden anfangen
Subjunctive I: Future perfect - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde angefangen haben
du
werdest angefangen haben
er/sie/es
werde angefangen haben
wir
werden angefangen haben
ihr
werdet angefangen haben
sie/Sie
werden angefangen haben
Subjunctive II: Past simple – Konjunktiv II: Präteritum
ich
finge an
du
fingest an
er/sie/es
finge an
wir
fingen an
ihr
finget an
sie/Sie
fingen an
Subjunctive II: Past perfect – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte angefangen
du
hättest angefangen
er/sie/es
hätte angefangen
wir
hätten angefangen
ihr
hättet angefangen
sie/Sie
hätten angefangen
Subjunctive II: Future simple – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde anfangen
du
würdest anfangen
er/sie/es
würde anfangen
wir
würden anfangen
ihr
würdet anfangen
sie/Sie
würden anfangen
Subjunctive II: Future perfect – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde angefangen haben
du
würdest angefangen haben
er/sie/es
würde angefangen haben
wir
würden angefangen haben
ihr
würdet angefangen haben
sie/Sie
würden angefangen haben
Imperativ verb ofof the regular verb [anfangen]
The imperative (from the Latin imperativus) is a verb form that expresses a command, request or prohibition. In many cases, the use of the imperative can come across as rude and impolite. Therefore, a command is often expressed in a more polite way, using other grammatical means.
... ...
More information
Imperative – Imperativ
du
fange an; fang an
ihr
fangt an
Participle forms of verb of the regular verb [anfangen]
The participle form (from the Latin participare – ‘to take part’) is an indefinite form of a verb that can also be used in a number of ways:
to form compound verb tenses;
to form the passive voice;
as an adjective;
as an alternative to subordinate clauses (sentence condensers);
and others.
Participles can also be used as adjectives (participial adjectives), e.g. gekauft – gekauft(-e), verpasst – verpasst(-e), vergangen – vergangen(-e), as well as nouns (verbal nouns), e.g. griff – der Griff.