Verb conjugation is a method of changing verbs from their infinitive forms. The changes, usually done through endings and auxiliary words, express grammatical categories related to the action or state being described, such as person, number, tense, aspect and mode. Verbs are divided into a number of classes according to their form of conjugation and may be assigned model patterns to help to create the correct forms.
There are simple verb forms (e.g. ich mache, ich machte) and compound verb forms that use an auxiliary verb (e.g. ich habe gemacht, ich werde machen).
There are 6 tenses in German in total. Two of them are simple: the present simple (Präsens) and the past simple (Präteritum). The other four tenses are compound, i.e. they combine an auxiliary verb and the infinitive or the past participle form of the main verb carrying the meaning. The compound tenses include the future simple (Futur I), the present perfect (Perfekt), the past perfect (Plusquamperfekt) and the future perfect (Futur II).
... ...
More information
Present simple – Präsens
ich
strecke
du
streckst
er/sie/es
streckt
wir
strecken
ihr
streckt
sie/Sie
strecken
Past simple – Präteritum
ich
streckte
du
strecktest
er/sie/es
streckte
wir
streckten
ihr
strecktet
sie/Sie
streckten
Present perfect – Perfekt
ich
habe gestreckt
du
hast gestreckt
er/sie/es
hat gestreckt
wir
haben gestreckt
ihr
habt gestreckt
sie/Sie
haben gestreckt
Past perfect – Plusquamperfekt
ich
hatte gestreckt
du
hattest gestreckt
er/sie/es
hatte gestreckt
wir
hatten gestreckt
ihr
hattet gestreckt
sie/Sie
hatten gestreckt
Future simple – Futur I
ich
werde strecken
du
wirst strecken
er/sie/es
wird strecken
wir
werden strecken
ihr
werdet strecken
sie/Sie
werden strecken
Future perfect – Futur II
ich
werde gestreckt haben
du
wirst gestreckt haben
er/sie/es
wird gestreckt haben
wir
werden gestreckt haben
ihr
werdet gestreckt haben
sie/Sie
werden gestreckt haben
Subjunctive of verb of the regular verb [strecken]
The subjunctive (from the late Latin modus coniunctivus, translated as a form of sentence structure, derived from the Latin verb coniungere – to join).
The subjunctive is a special verb form that usually expresses that the action is conditional or hypothetical.
It expresses possible, probable, hypothetical, desired, dreaded or necessary actions (thus indicating the speaker’s attitude toward the action). It is a form used to express something imagined that may never happen. In particular, it marks the utterance as subjective, doubtful or uncertain.
In German, there is the subjunctive I and the subjunctive II.
The subjunctive I includes the present subjunctive (e.g. er sei, er habe), the future subjunctive and the perfect subjunctive.
The subjunctive I usually expresses someone else’s opinion, often unlikely from the speaker’s point of view (present indicative: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – He says that no one is at home. X present subjunctive: Er sagt, dass niemand zu Hause sei. – He says that (supposedly) no one is at home.).
The subjunctive II includes the past subjunctive (er wäre, er hätte) and the past perfect subjunctive.
... ...
More information
Subjunctive I: Present – Konjunktiv I
ich
strecke
du
streckest
er/sie/es
strecke
wir
strecken
ihr
strecket
sie/Sie
strecken
Subjunctive I: Present perfect – Konjunktiv I
ich
habe gestreckt
du
habest gestreckt
er/sie/es
habe gestreckt
wir
haben gestreckt
ihr
habet gestreckt
sie/Sie
haben gestreckt
Subjunctive I: Future simple – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde strecken
du
werdest strecken
er/sie/es
werde strecken
wir
werden strecken
ihr
werdet strecken
sie/Sie
werden strecken
Subjunctive I: Future perfect - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde gestreckt haben
du
werdest gestreckt haben
er/sie/es
werde gestreckt haben
wir
werden gestreckt haben
ihr
werdet gestreckt haben
sie/Sie
werden gestreckt haben
Subjunctive II: Past simple – Konjunktiv II: Präteritum
ich
streckte
du
strecktest
er/sie/es
streckte
wir
streckten
ihr
strecktet
sie/Sie
streckten
Subjunctive II: Past perfect – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte gestreckt
du
hättest gestreckt
er/sie/es
hätte gestreckt
wir
hätten gestreckt
ihr
hättet gestreckt
sie/Sie
hätten gestreckt
Subjunctive II: Future simple – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde strecken
du
würdest strecken
er/sie/es
würde strecken
wir
würden strecken
ihr
würdet strecken
sie/Sie
würden strecken
Subjunctive II: Future perfect – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde gestreckt haben
du
würdest gestreckt haben
er/sie/es
würde gestreckt haben
wir
würden gestreckt haben
ihr
würdet gestreckt haben
sie/Sie
würden gestreckt haben
Imperativ verb ofof the regular verb [strecken]
The imperative (from the Latin imperativus) is a verb form that expresses a command, request or prohibition. In many cases, the use of the imperative can come across as rude and impolite. Therefore, a command is often expressed in a more polite way, using other grammatical means.
... ...
More information
Imperative – Imperativ
du
strecke; streck
ihr
streckt
Participle forms of verb of the regular verb [strecken]
The participle form (from the Latin participare – ‘to take part’) is an indefinite form of a verb that can also be used in a number of ways:
to form compound verb tenses;
to form the passive voice;
as an adjective;
as an alternative to subordinate clauses (sentence condensers);
and others.
Participles can also be used as adjectives (participial adjectives), e.g. gekauft – gekauft(-e), verpasst – verpasst(-e), vergangen – vergangen(-e), as well as nouns (verbal nouns), e.g. griff – der Griff.