Verb conjugation is a method of changing verbs from their infinitive forms. The changes, usually done through endings and auxiliary words, express grammatical categories related to the action or state being described, such as person, number, tense, aspect and mode. Verbs are divided into a number of classes according to their form of conjugation and may be assigned model patterns to help to create the correct forms.
There are simple verb forms (e.g. ich mache, ich machte) and compound verb forms that use an auxiliary verb (e.g. ich habe gemacht, ich werde machen).
There are 6 tenses in German in total. Two of them are simple: the present simple (Präsens) and the past simple (Präteritum). The other four tenses are compound, i.e. they combine an auxiliary verb and the infinitive or the past participle form of the main verb carrying the meaning. The compound tenses include the future simple (Futur I), the present perfect (Perfekt), the past perfect (Plusquamperfekt) and the future perfect (Futur II).
... ...
More information
Present simple – Präsens
ich
merke
du
merkst
er/sie/es
merkt
wir
merken
ihr
merkt
sie/Sie
merken
Past simple – Präteritum
ich
merkte
du
merktest
er/sie/es
merkte
wir
merkten
ihr
merktet
sie/Sie
merkten
Present perfect – Perfekt
ich
habe gemerkt
du
hast gemerkt
er/sie/es
hat gemerkt
wir
haben gemerkt
ihr
habt gemerkt
sie/Sie
haben gemerkt
Past perfect – Plusquamperfekt
ich
hatte gemerkt
du
hattest gemerkt
er/sie/es
hatte gemerkt
wir
hatten gemerkt
ihr
hattet gemerkt
sie/Sie
hatten gemerkt
Future simple – Futur I
ich
werde merken
du
wirst merken
er/sie/es
wird merken
wir
werden merken
ihr
werdet merken
sie/Sie
werden merken
Future perfect – Futur II
ich
werde gemerkt haben
du
wirst gemerkt haben
er/sie/es
wird gemerkt haben
wir
werden gemerkt haben
ihr
werdet gemerkt haben
sie/Sie
werden gemerkt haben
Subjunctive of verb of the regular verb [merken]
The subjunctive (from the late Latin modus coniunctivus, translated as a form of sentence structure, derived from the Latin verb coniungere – to join).
The subjunctive is a special verb form that usually expresses that the action is conditional or hypothetical.
It expresses possible, probable, hypothetical, desired, dreaded or necessary actions (thus indicating the speaker’s attitude toward the action). It is a form used to express something imagined that may never happen. In particular, it marks the utterance as subjective, doubtful or uncertain.
In German, there is the subjunctive I and the subjunctive II.
The subjunctive I includes the present subjunctive (e.g. er sei, er habe), the future subjunctive and the perfect subjunctive.
The subjunctive I usually expresses someone else’s opinion, often unlikely from the speaker’s point of view (present indicative: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – He says that no one is at home. X present subjunctive: Er sagt, dass niemand zu Hause sei. – He says that (supposedly) no one is at home.).
The subjunctive II includes the past subjunctive (er wäre, er hätte) and the past perfect subjunctive.
... ...
More information
Subjunctive I: Present – Konjunktiv I
ich
merke
du
merkest
er/sie/es
merke
wir
merken
ihr
merket
sie/Sie
merken
Subjunctive I: Present perfect – Konjunktiv I
ich
habe gemerkt
du
habest gemerkt
er/sie/es
habe gemerkt
wir
haben gemerkt
ihr
habet gemerkt
sie/Sie
haben gemerkt
Subjunctive I: Future simple – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde merken
du
werdest merken
er/sie/es
werde merken
wir
werden merken
ihr
werdet merken
sie/Sie
werden merken
Subjunctive I: Future perfect - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde gemerkt haben
du
werdest gemerkt haben
er/sie/es
werde gemerkt haben
wir
werden gemerkt haben
ihr
werdet gemerkt haben
sie/Sie
werden gemerkt haben
Subjunctive II: Past simple – Konjunktiv II: Präteritum
ich
merkte
du
merktest
er/sie/es
merkte
wir
merkten
ihr
merktet
sie/Sie
merkten
Subjunctive II: Past perfect – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte gemerkt
du
hättest gemerkt
er/sie/es
hätte gemerkt
wir
hätten gemerkt
ihr
hättet gemerkt
sie/Sie
hätten gemerkt
Subjunctive II: Future simple – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde merken
du
würdest merken
er/sie/es
würde merken
wir
würden merken
ihr
würdet merken
sie/Sie
würden merken
Subjunctive II: Future perfect – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde gemerkt haben
du
würdest gemerkt haben
er/sie/es
würde gemerkt haben
wir
würden gemerkt haben
ihr
würdet gemerkt haben
sie/Sie
würden gemerkt haben
Imperativ verb ofof the regular verb [merken]
The imperative (from the Latin imperativus) is a verb form that expresses a command, request or prohibition. In many cases, the use of the imperative can come across as rude and impolite. Therefore, a command is often expressed in a more polite way, using other grammatical means.
... ...
More information
Imperative – Imperativ
du
merke; merk
ihr
merkt
Participle forms of verb of the regular verb [merken]
The participle form (from the Latin participare – ‘to take part’) is an indefinite form of a verb that can also be used in a number of ways:
to form compound verb tenses;
to form the passive voice;
as an adjective;
as an alternative to subordinate clauses (sentence condensers);
and others.
Participles can also be used as adjectives (participial adjectives), e.g. gekauft – gekauft(-e), verpasst – verpasst(-e), vergangen – vergangen(-e), as well as nouns (verbal nouns), e.g. griff – der Griff.